De natuurwet of natural law is datgene wat God, de heerser van het universum, aan alle mensen heeft voorgeschreven, niet door enige formele afkondiging, maar door het dictaat van het juiste verstand alleen. Zij wordt vastgesteld door een juiste overweging van de aangenaamheid of onaangenaamheid van menselijke handelingen voor de natuur van de mens; en zij omvat alle plichten die wij verschuldigd zijn, hetzij aan het Opperwezen, hetzij aan onszelf, hetzij aan onze naasten; zoals eerbied voor God, zelfverdediging, matiging, eer aan onze ouders, welwillendheid jegens allen, een strikte nakoming van onze verbintenissen, dankbaarheid, en dergelijke.
Onder natuurwet wordt ook verstaan het stelsel of de verzameling van deze wetten die in een methodische volgorde zijn gerangschikt.
De natuurwet is in verplichting superieur aan elke andere. Zij is bindend in alle landen en in alle tijden. Geen enkele menselijke wet is geldig indien zij daartegenover staat, en de wetten die bindend zijn, ontlenen hun gezag rechtstreeks of onrechtstreeks daaraan.
Het volkenrecht is een stelsel van regels, door het menselijk verstand af te leiden uit de onveranderlijke beginselen van natuurlijke rechtvaardigheid, en door universele instemming ingesteld onder de beschaafde naties van de aarde, teneinde alle geschillen te beslechten, en de inachtneming van goede trouw en rechtvaardigheid te verzekeren in het verkeer dat dikwijls tussen hen moet plaatsvinden; of het hangt af van onderlinge verdragen, verdragen, bonden en overeenkomsten tussen afzonderlijke, vrije en onafhankelijke gemeenschappen. Het volkenrecht, jus gentium, wordt de laatste jaren ook wel internationaal recht genoemd.
VAN HET VOLKENRECHT. 5
Nr. 10. Voorlopig boek, deel 1, tit. 2, hfdst. 2. Nr. 10.
Volken worden ten opzichte van elkaar beschouwd als individuen, en het recht der naties moet de verschillen regelen die tussen hen kunnen bestaan in hun nationale hoedanigheid. Omdat zij zich in een natuurstaat bevinden, moeten zij worden beschouwd als vrije en onafhankelijke personen die in die staat leven; en daarom moeten de regels van het natuurrecht op hen worden toegepast.
Het volkenrecht wordt in het algemeen verdeeld in twee takken : 1. Het natuurrecht der volkeren, bestaande uit de regels van rechtvaardigheid die van toepassing zijn op het gedrag van staten. 2. 2. Het positieve volkenrecht, dat bestaat uit, ten eerste, het vrijwillige volkenrecht, afgeleid van de veronderstelde toestemming van volken, voortvloeiend uit hun algemeen gebruik; ten tweede, het conventionele volkenrecht, afgeleid van de uitdrukkelijke toestemming van volken, als individuen, zoals blijkt uit verdragen en andere internationale contracten of verdragen; ten derde, het gewoonterecht van volken, dat een stilzwijgende toestemming is voor bepaalde regels die door hen in acht zijn genomen.
die door hen in acht zijn genomen.
Het volkenrecht is door schrijvers verdeeld in noodzakelijk of vrijwillig, of in absoluut en willekeurig; door anderen in primair en secundair, welk laatste weer is onderverdeeld in gewoonterecht en conventioneel. Een andere verdeling is gemaakt in natuurlijk en positief.
De verschillende bronnen en bewijzen van het volkenrecht zijn de volgende :
1 . 1. De gedragsregels die met het verstand kunnen worden afgeleid uit de aard van de maatschappij die bestaat tussen onafhankelijke staten, en die in acht moeten worden genomen tussen naties.
2. 2. De uitspraken van internationale rechtbanken, zoals prijshoven en arbitragecommissies.
3. Tekstschrijvers van gezag.
4. Verordeningen of wetten van bepaalde staten, die gedragsregels voorschrijven voor hun schepen en prijsrechtbanken.
Engels bronversie hieronder
The law of nature, or natural law, is that which God, the sovereign of the universe, has prescribed to all men, not by any formal promulgation, but by the dictate of right reason alone. It is ascertained by a just consideration of the agreeableness or disagreeable-ness of human actions to the nature of man ; and it comprehends all the duties we owe either to the Supreme Being, to ourselves, or to our neighbors ; as,reverence to God, self-defence, temperance, honor to our parents, benevolence to all, a strict adherence to our engagements, gratitude, and the like.
By natural law is also understood the system or collection of those laws arranged together in a methodical order.
The law of nature is superior in obligation to any other. It is bindtag in all countries and at all times. No human laws are vaUd if opposed to this, and aUwhich are binding derive their authority either directly or indirectly from it.
The law of nations is a system of rules, deducible by human reason. from the immutable principles of natural justice, and estabhshed by universal consent among the civilized nations of the earth, in order to decide all disputes, and to insure the observance of good faith and justice in that intercourse which must frequently occur between them ; or it depends upon mutual compacts, treaties, leagues and agreements between separate, free and independent communities. The law of nations, jus gentium, has of late years been called international law.
OF THE LAW OF NATIONS. 5
No. 10. Preliminary Book, part 1, tit. 2, chap. 2. No. 10.
Nations, with regard to each other, are considered as individuals, and the law of nations is to regulate the differences which may exist between them in their national capacity. Being in a state of nature, they must be considered as so many free and independent persons living in that state ; and, therefore, the rules of natural law are to be applied to them.
International law is generally divided into two branches : 1 . The natural law of nations, consisting of rules of justice applicable to the conduct of states. 2. The positive law of nations, Yfhich. consists of, 1st, the voluntary law of nations, derived from the presumed consent of nations, arising out of their general usage ; 2dly, the conventional law of nations, derived from the express consent of nations, as individuals, as evidenced in treaties and other international contracts or compacts; 3dly, the customary law of nations, which is a tacit consent to certain rules which have been
observed by them.
The law of nations has been divided by writers into necessary or voluntary, or into absolute and arbitrary; by others into primary and secondary, which latter has been subdivided into customary and conventional. Another division is made into natural and positive.
The various sources and evidence of the law of nations are the following :
1 . The rules of conduct deducible by reason fromthe nature of society existing among independentstates, which ought to be observed among nations.
2. The adjudications of international tribimals, such as prize courts and boards of arbitration.
3. Text writers of authority.
4. Ordinances or laws of particular states, prescribing rules of conduct for their commissioned cruisers and prize tribunals.
Geef een reactie